یا وتر الموتور

دانستن حق ماست...

یا وتر الموتور

دانستن حق ماست...

یا وتر الموتور

السَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الوِتْرَ المَوْتُورِ سلام بر تو اى خون خدا و فرزند خون او سلام بر تو اى یگانه دوران
امام حسین(ع) «مؤتور» است (خون بر زمین مانده) و فرزند رشیدش حضرت بقیة اللّه ارواحنا فداه نیز «الموتور بابیه وجده» یعنی صاحب خون و خونخواه پدر و نیاکان بزرگوارش.

***
سراپا اگر زرد پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی ، لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود ، ما دیده ایم
اگر خون دل بود ، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است ، آورده ایم
اگر داغ شرط است ، ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان ، گردنیم !
اگر خنجر دوستان ، گرده ایم !
گواهی بخواهید ، اینک گواه :
همین زخمهایی که نشمرده ایم !
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم

.
.

پیوندهای روزانه

احادیثی درباره گناهان کبیره

يكشنبه, ۱۷ اسفند ۱۳۹۳، ۱۰:۱۱ ب.ظ

اعوذ بالله من نفسی

حدیث در مورد گناه کبیره
ـ پـیـامـبـرخدا(ص ) : گناهان کبیره عبارتند از : شرک ورزیدن به خدا , آزردن پدر و مادر , قتل نفس (آدم کشى ) و سوگند دروغ عمدى (براى ضایع کردن حقوق دیگران و خوردن مال مردم.)

ـ امـام باقر(ع ) : در پاسخ به سؤال از کبایر فرمود : هر گناهى که خداوند براى آن وعده آتش داده است (کبیره مى باشد.)

پیامبر خدا(ص ) : گناهان بزرگ نه تاست : بزرگترین آنها شرک ورزیدن به خداى عزوجل است و کشتن مؤمن و ربا خوارى و خوردن مال یتیم و تهمت زدن به زن پاکدامن و فرار ازمیدان جهاد و رنـجـاندن پدر و مادر و در هم شکستن حرمت بیت الحرام و جادوگرى , هر کس پاک از این نه گناه خداى عزوجل را دیدار کند با من در بهشتى خواهد بود که درهاى آن ازطلاست .

ـ امـام عـلـى (ع ) : گـناهان کبیره عبارتنداز: شرک ورزیدن به خدا, آدم کشى , خوردن مال یتیم , تهمت زدن به زن پاکدامن فرار ازمیدان جهاد, تعرب بعدازهجرت , جادوگرى ,آزردن پدر و مادر , رباخوارى , جدا شدن از جامعه مسلمانان و شکستن پیمان (بیعت یا معامله .)

ـ امـام صادق (ع ): قتل نفس (آدم کشى )از گناهان کبیره است , زیرا خداى عزوجل مى فرماید :((و هر که مؤمنى را از روى عمد بکشدسزایش جاودانه شدن دردوزخ ‌است.)

ـ امام باقر(ع ) : درباره آیه (( بر آنچه مى کردند پاى نفشارند )) , فرمود : اصرار بر گناه این است که بنده گناه کند و آمرزش نطلبد و در فکر توبه هم نباشد این است اصرار (بر گناه .)

ـ امـام صـادق (ع ) : اصـرار بـر گـنـاه بـه مـعـناى ایمن دانستن خود از عذاب خداست و کسى جززیانکاران , خود را از مکر (عذاب و مهلت ) خداوند ایمن نداند

ـ پیامبر خدا(ص ) : خشکیدگى چشم (نگریستن از خوف خدا) و سنگدلى و حرص زدن زیاد براى طلب روزى و اصرار بر گناه از نشانه هاى شقاوت است .

ـ امام على (ع ) : بزرگترین گناه نزد خدا گناهى است که مرتکبش بر آن اصرار ورزد.

ـ امام سجاد(ع ) : از شاد شدن به گناه بپرهیز که شاد شدن به گناه از ارتکاب آن بدتر است .

ـ امام على (ع ) : بالیدن به گناهان ,زشت تر از ارتکاب آنهاست .

ـ امـام صـادق (ع ) : پـدرم (ع ) مـى فرمود :هیچ چیز بیشتر از گناه دل را تباه نمى کند , همانا دل گناه مى کند و بر آن اصرار مى ورزد تا جایى که سرانجام گناه بر آن چیره مى گردد و دل را زیر و زبر مى کند.

ـ امـام بـاقـر(ع ) : هیچ بنده اى نیست مگرآن که در دلش نقطه اى سفید وجود دارد ,پس هر گاه گـناهى مرتکب شود , در آن نقطه , نقطه اى سیاه پدید آید که اگر توبه کرد آن سیاهى مى رود و اگـر در گناهان فرو رفت نقطه سیاه افزایش مى یابد چندان که همه سفیدى رافرو مى پوشاند و چـون سفیدى پوشانده شد گنهکار دیگر هرگز به خیر و صلاح باز نمى آید این است سخن خداى عزوجل که حقا , که بر دلهایشان مسلط شد.)

ـ امام على (ع ) : اشکها نخشکید مگر به سبب سختدلى و دلها سخت نشد مگر به سبب گناهان زیاد .

ـ امـام صـادق (ع ) : خـداونـد هـر نـعـمتى را که به بنده اى داد از او نگرفت مگر به سبب گناهى که سزاوار سلب آن نعمت شد.

ـ امـام على (ع ) : هیچ نعمتى و هیچ خرمى از زندگى زایل نشد مگر به سبب گناهانى که مرتکب شدند , چه , خداوند به بندگان ستم نمى کند.

ـ امام صادق (ع ) : همانا بنده گناهى مى کند و به سبب آن از نماز شب محروم مى شود سرعت تاثیر کار بد در آدمى از سرعت تاثیرکارد در گوشت بیشتر است .

ـ پـیـامـبـر خـدا(ص ) : از گـنـاهـان دورى کـنـید , زیرا گناهان خوبیها را محو مى کند , همانا بنده(گاه ) گناه مى کند و به سبب آن دانشى را که داشته است فراموش مى کند.

ـ امام صادق (ع ) : هیچ رگى (بر اثر تب و بیمارى ) نزند و هیچ پایى به سنگ نخورد و هیچ سردرد یا مرضى رخ ندهد , مگر در اثر گناه این فرموده خداى عزوجل در کتاب اوست که : ((اگرشما را مـصـیـبـتـى رسـد بـه خـاطر کارهایى است که مى کنید و خدا بسیارى را مى بخشد)) گناهانى که خداوند مى بخشد بیشتر از گناهانى است که از آنها باز خواست مى کند.

ـ پـیـامـبـر خـدا(ص ) : هیچ رگى (بر اثر بیمارى ) نزند و هیچ پایى نلغزد مگر به سبب گناهانى که مى کنید و آنچه که مى بخشد بیشتر است .

ـ امام صادق (ع ) : همانا مؤمن گناه مى کند و به سبب آن از روزى محروم مى شود.

ـ امام باقر(ع ) : همانا بنده گناه مى کند و به سبب آن روزى از او گرفته مى شود.

ـ امام على (ع ) : از گناهان دورى کنید , زیرا جلو روزى بنده به سبب گناه گرفته مى شود.

ـ امـام رضـا(ع ) : هـر گـاه بـنـدگـان مـرتـکـب گـنـاهـانى شوند که قبلا انجام نمى داده اند ,خداوندبلاهایى را بر ایشان پدید آورد که سابقه نداشته است .

ـ امـام صـادق (ع ) : کـسـانـى کـه بـر اثـر گناهان مى میرند بیشترند از کسانى که بر اثر رسیدن اجل مى میرند.

ـ امـام بـاقر(ع ) : هیچ سالى کم بارش تر از سال دیگر نیست , بلکه خداوند باران را هر جا که خواهد مـى باراند (اما) هر گاه مردمى مرتکب گناهان شوند , خداى عزوجل بارانى را که براى آنان مقدر کرده بود از ایشان باز دارد.

ـ پیامبر خدا(ص ) : گناه براى غیر گنهکار (نیز) شوم است , (زیرا) اگر با گنهکار مخالفت کند, گرفتار شود , اگر از او غیبت کند گنهکار شود و اگر به گناه رضایت دهد در آن شریک گردد .

ـ امام رضا(ع ) : هر گاه حکمرانان دروغ بگویند باران بند مى آید و هر گاه سلطان ستم کنددولت سست و بى اعتبار شود و هر گاه زکات داده نشود چارپایان بمیرند.

ـ امـام صـادق (ع ) : گـنـاهـانـى کـه نعمتها را دگرگون مى کند , زورگویى و سرکشى است و گناهانى که پشیمانى به بار مى آورد آدم کشى است و گناهانى که انتقام و کیفرها رافرود مى آورد سـتـم اسـت و گـنـاهـانى که پرده ها را مى درد (وآبرو و حیثیت ها را مى برد) شرابخوارى است و گـناهانى که جلوى روزى را مى گیرد زناست و گناهانى که مرگ و نیستى را شتاب مى بخشد , بریدن پیوند خویشاوندى است و گناهانى که مانع استجابت دعا مى شود و فضا را تیره و تار مى کند , آزردن پدر و مادراست .

ـ امـام سـجـاد(ع ) : گناهانى که از استجابت دعا جلوگیرى مى کنند عبارتند از : بد نیتى , خبث بـاطن , دورویى با برادران , باور نداشتن به اجابت دعا , به تاخیر انداختن نمازهاى واجب تا آن که وقتشان بگذرد , تقرب نجستن به خداى عزوجل با نیکوکارى و صدقه , بد زبانى و زشتگویى .

ـ پـیـامـبـر خـدا(ص ) : سه گناه است که کیفرشان در همین دنیا مى رسد و به آخرت نمى افتد :آزردن پدر و مادر , زورگویى و ستم به مردم و ناسپاسى نسبت به خوبیهاى دیگران .

ـ امام باقر(ع ) : چهار چیز است که کیفرشان از هر گناهى زودتر به انسان مى رسد : کسى که تو به او خوبى کنى و او پاداش آن را به بدى دهد , کسى که تو به او ستم نکنى و او به تو ستم کند , کسى که در کارى با او پیمان بندى و توبه پیمانت وفادار مانى و او خیانت و پیمان شکنى کند و کسى که تو با او پیوند برقرار کنى و اوپیوند ببرد.

ـ در کـتـاب امـیر المؤمنین (ع ) آمده است : سه گناه است که صاحب آنها در همین دنیا کیفرش را ببیند ستم , بریدن پیوند خویشاوندى و سوگند دروغ .

ـ امـام عـلى (ع ) , در یکى از خطبه هاى خود مى فرماید : پناه مى برم به خدا از گناهانى که مرگ و نـیـسـتـى را شتاب مى بخشد عبداللّه بن کوا یشکرى برخاست و عرض کرد : اى امیر المؤمنین ! آیا گناهانى هم هست که مرگ راشتاب مى بخشد؟ فرمود : واى بر تو! آرى , قطع رحم .در پاسخ به این سؤال که : کیفر کدام گناه زودتر دامنگیر گنهکار مى شود؟ فرمود : ستم کردن به کسى که یاورى جز خدا ندارد وکوتاهى در شکر نعمت و دراز کردن دست ستم برفقیر. کیفر دست درازى به کسى که به تو دست درازى نمى کند , از کیفر هر گناه دیگر زودتردامنگیر آدمى مى شود.

حدیث در مورد گناه کبیره
ـ پـیـامـبـرخدا(ص ) : گناهان کبیره عبارتند از : شرک ورزیدن به خدا , آزردن پدر و مادر , قتل نفس (آدم کشى ) و سوگند دروغ عمدى (براى ضایع کردن حقوق دیگران و خوردن مال مردم.)

ـ امـام باقر(ع ) : در پاسخ به سؤال از کبایر فرمود : هر گناهى که خداوند براى آن وعده آتش داده است (کبیره مى باشد.)

پیامبر خدا(ص ) : گناهان بزرگ نه تاست : بزرگترین آنها شرک ورزیدن به خداى عزوجل است و کشتن مؤمن و ربا خوارى و خوردن مال یتیم و تهمت زدن به زن پاکدامن و فرار ازمیدان جهاد و رنـجـاندن پدر و مادر و در هم شکستن حرمت بیت الحرام و جادوگرى , هر کس پاک از این نه گناه خداى عزوجل را دیدار کند با من در بهشتى خواهد بود که درهاى آن ازطلاست .

ـ امـام عـلـى (ع ) : گـناهان کبیره عبارتنداز: شرک ورزیدن به خدا, آدم کشى , خوردن مال یتیم , تهمت زدن به زن پاکدامن فرار ازمیدان جهاد, تعرب بعدازهجرت , جادوگرى ,آزردن پدر و مادر , رباخوارى , جدا شدن از جامعه مسلمانان و شکستن پیمان (بیعت یا معامله .)

ـ امـام صادق (ع ): قتل نفس (آدم کشى )از گناهان کبیره است , زیرا خداى عزوجل مى فرماید :((و هر که مؤمنى را از روى عمد بکشدسزایش جاودانه شدن دردوزخ ‌است.)

ـ امام باقر(ع ) : درباره آیه (( بر آنچه مى کردند پاى نفشارند )) , فرمود : اصرار بر گناه این است که بنده گناه کند و آمرزش نطلبد و در فکر توبه هم نباشد این است اصرار (بر گناه .)

ـ امـام صـادق (ع ) : اصـرار بـر گـنـاه بـه مـعـناى ایمن دانستن خود از عذاب خداست و کسى جززیانکاران , خود را از مکر (عذاب و مهلت ) خداوند ایمن نداند

ـ پیامبر خدا(ص ) : خشکیدگى چشم (نگریستن از خوف خدا) و سنگدلى و حرص زدن زیاد براى طلب روزى و اصرار بر گناه از نشانه هاى شقاوت است .

ـ امام على (ع ) : بزرگترین گناه نزد خدا گناهى است که مرتکبش بر آن اصرار ورزد.

ـ امام سجاد(ع ) : از شاد شدن به گناه بپرهیز که شاد شدن به گناه از ارتکاب آن بدتر است .

ـ امام على (ع ) : بالیدن به گناهان ,زشت تر از ارتکاب آنهاست .

ـ امـام صـادق (ع ) : پـدرم (ع ) مـى فرمود :هیچ چیز بیشتر از گناه دل را تباه نمى کند , همانا دل گناه مى کند و بر آن اصرار مى ورزد تا جایى که سرانجام گناه بر آن چیره مى گردد و دل را زیر و زبر مى کند.

ـ امـام بـاقـر(ع ) : هیچ بنده اى نیست مگرآن که در دلش نقطه اى سفید وجود دارد ,پس هر گاه گـناهى مرتکب شود , در آن نقطه , نقطه اى سیاه پدید آید که اگر توبه کرد آن سیاهى مى رود و اگـر در گناهان فرو رفت نقطه سیاه افزایش مى یابد چندان که همه سفیدى رافرو مى پوشاند و چـون سفیدى پوشانده شد گنهکار دیگر هرگز به خیر و صلاح باز نمى آید این است سخن خداى عزوجل که حقا , که بر دلهایشان مسلط شد.)

ـ امام على (ع ) : اشکها نخشکید مگر به سبب سختدلى و دلها سخت نشد مگر به سبب گناهان زیاد .

ـ امـام صـادق (ع ) : خـداونـد هـر نـعـمتى را که به بنده اى داد از او نگرفت مگر به سبب گناهى که سزاوار سلب آن نعمت شد.

ـ امـام على (ع ) : هیچ نعمتى و هیچ خرمى از زندگى زایل نشد مگر به سبب گناهانى که مرتکب شدند , چه , خداوند به بندگان ستم نمى کند.

ـ امام صادق (ع ) : همانا بنده گناهى مى کند و به سبب آن از نماز شب محروم مى شود سرعت تاثیر کار بد در آدمى از سرعت تاثیرکارد در گوشت بیشتر است .

ـ پـیـامـبـر خـدا(ص ) : از گـنـاهـان دورى کـنـید , زیرا گناهان خوبیها را محو مى کند , همانا بنده(گاه ) گناه مى کند و به سبب آن دانشى را که داشته است فراموش مى کند.

ـ امام صادق (ع ) : هیچ رگى (بر اثر تب و بیمارى ) نزند و هیچ پایى به سنگ نخورد و هیچ سردرد یا مرضى رخ ندهد , مگر در اثر گناه این فرموده خداى عزوجل در کتاب اوست که : ((اگرشما را مـصـیـبـتـى رسـد بـه خـاطر کارهایى است که مى کنید و خدا بسیارى را مى بخشد)) گناهانى که خداوند مى بخشد بیشتر از گناهانى است که از آنها باز خواست مى کند.

ـ پـیـامـبـر خـدا(ص ) : هیچ رگى (بر اثر بیمارى ) نزند و هیچ پایى نلغزد مگر به سبب گناهانى که مى کنید و آنچه که مى بخشد بیشتر است .

ـ امام صادق (ع ) : همانا مؤمن گناه مى کند و به سبب آن از روزى محروم مى شود.

ـ امام باقر(ع ) : همانا بنده گناه مى کند و به سبب آن روزى از او گرفته مى شود.

ـ امام على (ع ) : از گناهان دورى کنید , زیرا جلو روزى بنده به سبب گناه گرفته مى شود.

ـ امـام رضـا(ع ) : هـر گـاه بـنـدگـان مـرتـکـب گـنـاهـانى شوند که قبلا انجام نمى داده اند ,خداوندبلاهایى را بر ایشان پدید آورد که سابقه نداشته است .

ـ امـام صـادق (ع ) : کـسـانـى کـه بـر اثـر گناهان مى میرند بیشترند از کسانى که بر اثر رسیدن اجل مى میرند.

ـ امـام بـاقر(ع ) : هیچ سالى کم بارش تر از سال دیگر نیست , بلکه خداوند باران را هر جا که خواهد مـى باراند (اما) هر گاه مردمى مرتکب گناهان شوند , خداى عزوجل بارانى را که براى آنان مقدر کرده بود از ایشان باز دارد.

ـ پیامبر خدا(ص ) : گناه براى غیر گنهکار (نیز) شوم است , (زیرا) اگر با گنهکار مخالفت کند, گرفتار شود , اگر از او غیبت کند گنهکار شود و اگر به گناه رضایت دهد در آن شریک گردد .

ـ امام رضا(ع ) : هر گاه حکمرانان دروغ بگویند باران بند مى آید و هر گاه سلطان ستم کنددولت سست و بى اعتبار شود و هر گاه زکات داده نشود چارپایان بمیرند.

ـ امـام صـادق (ع ) : گـنـاهـانـى کـه نعمتها را دگرگون مى کند , زورگویى و سرکشى است و گناهانى که پشیمانى به بار مى آورد آدم کشى است و گناهانى که انتقام و کیفرها رافرود مى آورد سـتـم اسـت و گـنـاهـانى که پرده ها را مى درد (وآبرو و حیثیت ها را مى برد) شرابخوارى است و گـناهانى که جلوى روزى را مى گیرد زناست و گناهانى که مرگ و نیستى را شتاب مى بخشد , بریدن پیوند خویشاوندى است و گناهانى که مانع استجابت دعا مى شود و فضا را تیره و تار مى کند , آزردن پدر و مادراست .

ـ امـام سـجـاد(ع ) : گناهانى که از استجابت دعا جلوگیرى مى کنند عبارتند از : بد نیتى , خبث بـاطن , دورویى با برادران , باور نداشتن به اجابت دعا , به تاخیر انداختن نمازهاى واجب تا آن که وقتشان بگذرد , تقرب نجستن به خداى عزوجل با نیکوکارى و صدقه , بد زبانى و زشتگویى .

ـ پـیـامـبـر خـدا(ص ) : سه گناه است که کیفرشان در همین دنیا مى رسد و به آخرت نمى افتد :آزردن پدر و مادر , زورگویى و ستم به مردم و ناسپاسى نسبت به خوبیهاى دیگران .

ـ امام باقر(ع ) : چهار چیز است که کیفرشان از هر گناهى زودتر به انسان مى رسد : کسى که تو به او خوبى کنى و او پاداش آن را به بدى دهد , کسى که تو به او ستم نکنى و او به تو ستم کند , کسى که در کارى با او پیمان بندى و توبه پیمانت وفادار مانى و او خیانت و پیمان شکنى کند و کسى که تو با او پیوند برقرار کنى و اوپیوند ببرد.

ـ در کـتـاب امـیر المؤمنین (ع ) آمده است : سه گناه است که صاحب آنها در همین دنیا کیفرش را ببیند ستم , بریدن پیوند خویشاوندى و سوگند دروغ .

ـ امـام عـلى (ع ) , در یکى از خطبه هاى خود مى فرماید : پناه مى برم به خدا از گناهانى که مرگ و نـیـسـتـى را شتاب مى بخشد عبداللّه بن کوا یشکرى برخاست و عرض کرد : اى امیر المؤمنین ! آیا گناهانى هم هست که مرگ راشتاب مى بخشد؟ فرمود : واى بر تو! آرى , قطع رحم .در پاسخ به این سؤال که : کیفر کدام گناه زودتر دامنگیر گنهکار مى شود؟ فرمود : ستم کردن به کسى که یاورى جز خدا ندارد وکوتاهى در شکر نعمت و دراز کردن دست ستم برفقیر. کیفر دست درازى به کسى که به تو دست درازى نمى کند , از کیفر هر گناه دیگر زودتردامنگیر آدمى مى شود

عواقب گناهان کبیره
ریشه اغلب مشکلات و گرفتاری‌های بشر به “گناه” خود انسان بر می‌گردد و به همین جهت قرآن مجید بر خودداری از گناهان به ویژه معاصی کبیره تاکید زیادی کرده و درباره برخی از آنها از جمله کم فروشی، رباخواری، ترک نماز و ریا کرارا هشدار داده است.
اغلب بدبختی هایی که دامنگیر فرد یا جامعه می‌شود، همانا آلودگی بر گناه و معصیت است. گناه یعنی مخالفت با قوانین الهی و پیروی بدون قید و شرط از تمایلات و هوای نفس، پیروی از تمایلات نفسانی که برخلاف قوانین تکوین باشد. در اینجا چند نمونه از گناهان کبیره را که قرآن مجید کرارا بر آنها تاکید کرده مورد بررسی قرار می‌دهیم.
- ترک نماز: خداوند مهربان درباره این عبادت بزرگ، یعنی نماز بیش از 122 آیه نازل فرموده است. نماز در برابر نعمت‌های بیشماری که خداوند به ما ارزانی داشته سپاسگذاری و شکر نعمت محسوب می شود. نماز بهترین راهنمایی است که انسان را از گناه باز می دارد و او را در صراط مستقیم استوار می سازد. خداوند متعال کسانی را رستگار معرفی می کند که در نماز خشوع و حضور قلب دارند. ترک نماز از گناهانی است که قرآن مجید درباه آن وعده عذاب داده است.
رسول خدا (ص) در مورد ترک نماز فرموده کسی که نماز خود را سبک یگیرد و در بجا آوردنش سستی نماید خداوند او را به پانزده مبتلا می سازد، شش بلا در دنیا و سه تا در موقع مردنش و سه تا در قبر و سه تا در قیامت هنگامی که از قبر بیرون می آید. اما شش بلای دنیوی اینکه خداوند برکت را از عمرش کم می کند؛ برکت را از روزیش بر می دارد؛ از صورتش نشانه نیکوکاران را بر می دارد؛ هر کار خیری کند پذیرفته نمی شود و برای او اجری ندارد؛ دعایش مستجاب نمی شود و از دعای نیکوکار بهره ای ندارد.
- کم فروشی: قرآن درباره کم فروشی و تقلب در وزن و پیمانه شدیدا هشدار داده و می فرماید “وای بر کم فروشان آنها که به هنگام خرید، حق خود را به طور کامل می گیرند. به هنگام فروش از کیل و وزن کم می گذارند”. اصولا حق و عدالت و نظم و حساب در همه چیز و همه جا یک اصل اساسی و حیاتی است. بنابراین، هرگونه انحراف از این اصل، خطرناک و خیانت و تقلب در امر معاملات پایه های اطمینان و اعتماد عمومی را که بزرگترین پشتوانه اقتصادی ملتهاست ویران می سازد.
- رباخواری: رباخواری تعادل اقتصادی را در جامعه ها به هم می زند، چرا که رباخواری یک نوع تبادل اقتصادی ناسالم است که عواطف و پیوند ها را سست می کند و موجب دشمنی در دلها می شود. در روایات اسلامی به اثر سوء اخلاقی ربا اشاره شده است. البته در چند مورد ربا حلال است که عبارتند از اینکه مسلمان از کافری که در پناه اسلام نیست ربا بگیرد؛ زن و شوهر دایمی از یکدیگر ربا بگیرند و پدر و فرزند از یکدیگر ربا بگیرند.
خداوند کریم برای فرد رباخوار عذابی دردناک قرار داده، طوری که پیغمبر اکرم (ص) فرمود، “کسی که ربا بخورد خداوند شکمشی را به مقدار آنچه خورده از آتش پر می کند، پس اگر از ربا مال بدست آورد عملش را نمی پذیرد و همیشه مورد لعن خدا و ملائکه است.
- ریا: اصل “ریا” از کلمه رویت است و در اصطلاح به معنی “طلب مقام و منزلت در قلوب مردم است” که به وسیله نشان دادن اعمال خوب و تظاهر فراهم می شود. ریا مراتب مختلفی دارد و بعضی از درجات آن شدیدتر است. اقسام ریا بنا بر پایه های سه گانه آن مختلف می گردد که آن پایه ها عبارتند از: نیت ریا، اسباب ریا و هدف ریا.
نیت ریا اینکه منظور شخص به هیچ وجه ثواب کار نباشد. مثلا در میان مردم نماز واجب و مستحب را می خواند، اما اگر تنها باشد اصلا آن نمازها را نمی خواند. اسباب ریا یعنی وسیله ای که در آن ریا صورت می پذیرد و هدف ریاکار یعنی اینکه غرض وی از ریاکاری آن باشد که به امر حلالی از امور دنیایی همچون دارا شدن مال یا ازدواج با زنی دست یاید

آیه های امید بخش
از على علیه السلام به این مضمون نقل شده است که:
روزى آن حضرت رو به سوى مردم کرد و فرمود: به نظر شما امیدبخش‏ترین ، آیه‏قرآن کدام آیه است؟ بعضى گفتند آیه:
إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ (خداوند هرگز شرک را نمى‏بخشد و پائین‏تر از آن را براى هر کس که بخواهد مى‏بخشد.)
امام فرمود: خوب است، ولى آنچه من مى‏خواهم نیست،
بعضى گفتند آیه: و من یعمل سوء أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ یَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَحِیماً
(هر کس عمل زشتى انجام دهد یا بر خویشتن ستم کند و سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را غفور و رحیم خواهد یافت) امام فرمود: خوبست ولى آنچه را مى‏خواهم نیست.
بعضى دیگر گفتند آیه: قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ (اى بندگان من که اسراف بر خویشتن کرده‏اید از رحمت خدا مایوس نشوید) فرمود خوبست اما آنچه مى‏خواهم نیست!
بعضى دیگر گفتند: آیه و الَّذِینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ (پرهیزکاران کسانى هستند که هنگامى که کار زشتى انجام مى‏دهند یا به خود ستم مى‏کنند به یاد خدا مى‏افتند، از گناهان خویش آمرزش مى‏طلبند و چه کسى است جز خدا که گناهان را بیامرزد) باز امام فرمود خوبست ولى آنچه مى‏خواهم نیست.
در این هنگام مردم از هر طرف به سوى امام متوجه شدند و همهمه کردند فرمود: چه خبر است اى مسلمانان؟ عرض کردند: به خدا سوگند ما آیه دیگرى در این زمینه سراغ نداریم.
اامام فرمود: از حبیب خودم رسول خدا شنیدم که فرمود: امید بخشترین آیه قرآن این آیه است: و اقم الصلاة طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ ذلِکَ ذِکْرى‏ لِلذَّاکِرِینَ
البته در حدیث دیگرى آمده است که امید بخشترین آیه قرآن: آیه إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ مى‏باشد.
اما با توجه به اینکه هر یک از این آیات به زاویه‏اى از این بحث نظر دارد و یک بعد از ابعاد آن را بیان مى‏کند، تضادى با هم ندارد
در واقع آیه مورد بحث از کسانى سخن مى‏گوید که نمازهاى خود را به خوبى انجام مى‏دهند، نمازى با روح و با حضور قلب که آثار گناهان دیگر را از دل و جانشان مى‏شوید.
اما آیه دیگر از کسانى سخن مى‏گوید که داراى چنین نمازى نیستند و تنها از در توبه وارد مى‏شوند پس این آیه براى این گروه و آن آیه براى آن گروه امیدبخش‏ترین آیه است.
چه امیدى از این بیشتر که انسان بداند هر گاه پاى او بلغزد و یا هوى و هوس بر او چیره شود (بدون اینکه اصرار بر گناه داشته باشد پایش به گناه کشیده شود) هنگامى که وقت نماز فرا رسید، وضو گرفت و در پیشگاه معبود به راز و نیاز برخاست احساس شرمسارى که از لوازم توجه به خدا است نسبت به اعمال گذشته به او دست داد گناه او بخشوده مى‏شود و ظلمت و تاریکیش از قلب او بر مى‏خیزد

توبه و بخشش گناهان
آیا ممکن است بعد از بخشش ومغفرت الهی ، خداوند آبروی کسی را در بین خلایق ببرد؟!ویا گناهان او را فاش کرده و او را رسوا کند؟!
هر گناهی قابل توبه است و خداوند خود فرموده است : «ان الله یغفر الذنوب جمیعا ; خداوند همه گناهان را می آمرزد
صد بار اگر توبه شکستی باز آی - این درگه ما درگه نامیدی نیست.
حتی اگر گناه، مربوط به حقوق مردم باشد،باز هم، با جلب رضایت از ایشان ،امکان بخشش خداوند؛وجود داردو نباید هیچگاه از رحمت خداوندی ناامید شد. گناه ناامیدی از خداوند، از نظر بزرگی ،از خود گناهی که ما انجام می دهیم بزرگتر است. در میان گناهان، قتل یکی از بزرگترین گناهان است . حتی در قتل عمد هم اگر انسان واقعا توبه کند و آنچه را که لازم است تدارک کند،قابل بخشش است.
پس در هیچ حالتی نباید از توبه و بخشش گناهان و رحمت الهی ناامید شد، چرا که گناه ناامیدی از خداوند حتی از قتل انسان نیز بزرگتر است. اگر انسان هر روز گناه کند و توبه خود را بشکند و باز واقعا پشیمان شود و توبه نماید، توبه او پذیرفتنی است و نباید از رحمت خداوند ناامید گردد.
اکنون سؤال این است: آیا ممکن است بعد از بخشش ومغفرت الهی ، خداوند آبروی کسی را در بین خلایق ببرد؟!ویا گناهان او را فاش کرده واورا رسوا کند؟!
برای پاسخ به این سؤال به آیات زیر همراه با تفسیر مختصر آن توجه کنید:
سوره الفرقان: آیات 68 تا 71:
وَ الَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ لا یَزْنُونَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ یَلْقَ أَثاماً - یُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ یَخْلُدْ فِیهِ مُهاناً - إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً - وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتاباً
آنها کسانى هستند که معبود دیگرى را با خداوند نمى‏خوانند، و انسانى را که خداوند خونش را حرام شمرده جز به حق به قتل نمى‏رسانند، و زنا نمى‏کنند، و هر کس چنین کند مجازاتش را خواهد دید.
چنین کسى عذاب او در قیامت مضاعف مى‏گردد، و با خوارى همیشه در آن خواهد ماند.
مگر کسى که توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد که خداوند گناهان این گروه را به حسنات تبدیل مى‏کند. و خداوند آمرزنده و مهربان است. و کسى که توبه کند و عمل صالح بجا آورد به سوى خدا بازگشت مى‏کند (و پاداش خود را از او مى‏گیرد.)
از آنجا که این سه گناه( شرک،قتل ظالمانه و زنا)؛ نهایت اهمیت را دارد، در آیه بعد روى آن تکیه کرده مى‏گوید: کسانى که مرتکب این امور شوند عذاب آنها در قیامت مضاعف مى‏گردد، و با خوارى، جاودانه در عذاب خواهد ماند (یُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ یَخْلُدْ فِیهِ مُهاناً.)
ولی به این دلیل که قرآن مجید هیچگاه راه بازگشت را به روى مجرمان نمى‏بندد و گنهکاران را تشویق و دعوت به توبه مى‏کند، در آیه بعد چنین‏ مى‏گوید: مگر کسى که توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد که خداوند گناهانشان را مى‏بخشد و سیئات اعمال آنها را تبدیل به حسنات مى‏کند، و خداوند آمرزنده و مهربان است (إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً.)
همانگونه که دیدیم در آیه قبل، سه گناه، از بزرگترین گناهان ذکر شده است، ودر همین حال، خداوند در توبه را به روى این گونه افراد،گشوده و این دلیل بر آن است که، هر گنهکار پشیمانى مى‏تواند به سوى خدا بازگردد، مشروط به اینکه توبه‏اش حقیقى باشد، که نشانه آن، عمل صالح جبران کننده است که در آیه آمده، و گرنه مجرد استغفار به زبان، با پشیمانى زودگذر به قلب، هرگز دلیل توبه نیست.
خلاصه این که نه فقط انسان توبه کننده عذاب نمی شود که خداوند با تفضل خود این دسته از گناهان را تبدیل به حسنات می کند.
اکنون این پرسش، که آیا همه می فهمند که ما گناه کرده ایم ؟ پاسخش روشن می شود،که آن گناهانی که شخص ،موفق به توبه مقبول شده، هرگز فاش نخواهد شد، اما راجع به گناهانی که موفق به توبه نشده؛ نمی توان حکم کرد که آنها فاش می شود وآبروی فرد در نزد خلایق ریخته می شود، خصوصا در مورد شخص مؤمن گناهکار . به آیه وحدیث ذیل ان توجه کنید:
در آیه (7 عنکبوت) مى‏خوانیم وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ: کسانى که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند گناهان آنان را مى‏پوشانیم.
و به این ترتیب اثر خنثى کننده گناه را در طاعات و اعمال نیک تثبیت مى‏کند

استمناء از گناهان کبیره است
استمنا از گناهان کبیره بوده و علاوه بر آن تاثیرات مخربی بر بدن دارد از جمله :
۱- ضعف بینایی و شنوایی
۲- کمر درد
۳- مشکلات تنفسی و گوارش مواد غذایی
۴- ناراحتی های اعصاب
۵- ضعف حافظه
۶- تضعیف قدرت عمومی بدن
و ...
دوستانی که به این عادت زشت مبتلا هستند می توانند از امروز شروع کنند. فقط یک یا علی می خواهد و کمی سعی. امتحان کنید.
۱- مهم ترین عاملی که موجب می شود که به خود ارضایی روی آورید تنهایی است باید حتما از مکان هایی که احساس تنهای می کنید به سرعت و بدون فکر کردن خارج شوید. منظور ما این است که خود ارضایی همیشه در مکان خلوت یا مکان هایی که افراد استمنا کننده با شما هستند صورت می گیرد. منظور از خروج سریع از مکان خلوت و عدم تفکر در این زمان این است که در چنین حالتی که اشتیاق به این عمل پیدا می کنید دو راه در پیش رویتان قرار می گیرد انجام استمنا یا عدم انجام استمنا. چون انسان در برابر شهوت و هوس باطنی خود شکننده است در این زمان تحت تاثیر نفس درونی خود قرار گرفته اید به احتمال زیاد تصمیمی که گرفته می شود نادرست است یعنی شما و قتی که تنها هستید و درباره ی این عمل فکر می کنید شهوت سراسر وجودتان را فرا گرفته و تفکری که می کنید موجب شده تا میل شما به این عمل افزایش یابد و دیگر نمی توانید خود را کنترل نمایید و توصیه می شود قبل از اینکه این حالت به شما روی دهد از مکان خلوت خارج شوید.
۲- عدم نگاه کردن به فیلم های مبتذل و عکس های آن چنانی و کتاب های منحرف کننده و امثال آنها. زیرا این کار تاثیر عمده ای بر افزایش میل شما داشته و موجب می شود نتوانید خود را کنترل کنید و به این عمل روی آورید. پس از هرگونه نگاه و خواندن یا گوش دادن به چنین چیز هایی پرهیز کنید. زیرا این عمل علاوه بر اینکه باعث ایجا خوشحالی در درون فرد می شود هم از گناه بدچشمی در امان است و هم از گناه کبیره ی استمنا. پس از امکاناتی که در اختیار دارید از جمله موبایل . اینترنت . لوازم صوتی و تصویری به نحو احسن استفاده کنید. کسی که به فیلم های مبتذل نگاه می کند انتظار نداشته باشد که استمنا را ترک کند پس از همین حالا اگر فیلم و عکس های آن چنانی دارید فورا همه ی آنها را از بین ببرید تا در هنگامی که میل به این عمل در شما ایجاد می شود چیزی نداشته باشید که موجب افزایش و تشدید این میل شود.
۳- چشم چرانی نکنید یعنی از نگاه به جنس مخالف بپرهیزید زیرا کسانی که به استمنا مبتلا هستند ناگاه تصویری شهوت انگیز در آنان ایجاد می شود که می تواند فرد را به استمنا یا گناه بسیار بزرگتر از آن زنا وادار نماید که هیچگاه قابل جبران نیست پس از نگاه و هم صحبتی با جنس مخالف به خصوص در مکان خلوت بپرهیزید و در کل با جنس مخالف هیچ گونه روابط آن چنانی نداشته باشید. برای مثال : "پسری در خیابان دختری را می بیند و به او چشم می دوزد و او را دنبال می کند تا شاید بتواند با او رابطه داشته باشد و پس از آنکه شماره خود را به دختر می دهد روابط شروع می شود ابتدا روابط تلفنی بوده پس از مدتی طرفین می خواهند یکدیگر را رو در رو ملاقات نمایند پس بنابراین با هم قرار می گذارند که در فلان جا یکدیگر را ببینند و پس از آن روابط عمیق تر شده تا جایی که می خواهند یکدیگر را در منزل ملاقات کنند و مشکل از همین جا آغاز می شود که دختر و پسر تنها با هم در خانه هستند پس اشتیاق به عمل زنا در آنان پدیدار می شود و آنان به این عمل کثیف تن در میدهند و برای پنهان کاری انواع گناه دیگر انجام میدهند از جمله برای پنهان کردن آن مرتبا دروغ می گویند و گناهان آنها زیاد و زیاد تر می شود". وقتی فکر می کنیم چنین عملی نتیجه ی یک نگاه شهوت بر انگیز است پس چرا با پاکی چشم از این گناهان جلوگیری نکنیم.
۴- عدم معاشرت با کسانی که به این عمل مبتلا هستند و شما را نیز تشویق می کنند تا این عمل را انجام دهید. آیا فکر می کنید او از عملی که انجام می دهد خوشنود است که شما را تشویق می کند؟ البته که نه او به این خاطر شما را تشویق میکند تا با این کار گناه خود را بپوشاند یعنی هنگامی که کسی این کار را انجام می دهد انگشت همه به طرف اوست و او می خواهد تا شما را نیز انگشت نما کند تا با این کار خود را در بین کسانی که مبتلا کرده است پنهان کند. پس از گوش دادن به حرف هایی که می زند و تشویقاتی که می کند خود را دور سازید زیرا رفت و آمد با چنین کسانی شما را به استمنا کردن مبتلا کرده و یا مانع می شوند که شما این عمل را ترک کنید.
۵- به خدا پناه آورید زیرا فقط اوست که می تواند ما را هدایت کند پس با خواندن قرآن و نماز خود را از چنین اعمالی دور سازید. روزه بگیرید تا از انجام حرامات دور باشید به قرآن گوش دهید و نماز بخوانید زیرا خدا کسانی را که به او پناه می برند و به او روی می آورند هدایت می کند. چند سوره ی قرآنی را حفظ نمایید تا هنگامی که میل به این عمل در شما ایجاد می شود با خواند سوره ها از شر شیطان و هوا و هوس در امان باشید. خواندن این سوره ها تاثیر بسیار زیادی در کاهش این میل دارد. پس هیچگاه خدا را فراموش نکنید و به یاد داشته باشد اگر شما این عمل را انجام دهید و در آن لحظه اتفاقی برای شما بیفتد و فرصت جبران نداشته باشید در آخرت شرمنده می شوید. پس هیچگاه خدا و مرگ را فرا موش نکنید.
۶- تغذیه نیز به نوبه ی خود در این عمل نقش دارد. خوردن غذا های تند که حاوی فلفل و ... هستند باعث تحریک بدن آدمی می شوند پس تا جایی که می توانید از خوردن این این نوع غذا ها پبرهیزید. خوردن مواد غذایی سرد می تواند در کاهش این میل موثر باشد برای مثال خوردن بستنی . آب سرد و امثال آن میل را کاهش می دهد.
۷- از گرم نگاه داشتن اندام تناسلی بپر هیزید زیرا گرما می تواند از عوامل محرک کننده باشد بنابراین دوش آب سرد همواره برای کاهش میل جنسی و تقویت حافظه توصیه می شود. از لباس هاس جسبناک و محرک استفاده نکنید.
۸- امید به آینده و اراده ی قوی می تواند شما را از این بلا نجات دهد پس هرگاه که اراده کردید از همان موقع این عمل را کنار بگذارید و از گفتن این جمله " برای آخرین بار این کار را می کنم دیگر تکرار نمی شود" و امثال آن بپر هیزید

کبیره شدن گناهان صغیره
از چیزهائی که گناه صغیره را کبیره می کند ، مسرت و خوشحالی از گناه مرتکب شده است ؛ زیرا لازمه ایمان به خدا و روز جزا اندوهناک شدن و پشیمان گردیدن از گناهی است که کرده هر چند صغیره باشد .

خوشحالی بر گناه
لذت بردن از گناه و شادمانى هنگام انجام گناه ، از امورى است که گناه را بزرگ مى کند و موجب کیفر بیشتر مى شود. در اینجا به چند روایت توجه کنید:
امیرمؤ منان على (علیه السلام) فرمود: بدترین بدها کسى است که به انجام بدى خوشحال گردد. ( عیون الحکم و المواعظ، ص294)
و نیز فرمود: کسى که از انجام گناه ، لذت ببرد خداوند ذلّت را به جاى آن لذّت به او مى رساند. (عیون الحکم والمواعظ، ص436)
امام سجاد (علیه السلام) فرمود: از شاد شدن هنگام گناه بپرهیز، که این شادى بزرگتر از انجام خود گناه است . ( بحارالانوار، ج75، ص159)
به عبارتی دیگر میتوان بیان کرد که ؛ از چیزهائی که گناه صغیره را کبیره می کند ، مسرت و خوشحالی از گناه مرتکب شده است ؛ زیرا لازمه ایمان به خدا و روز جزا اندوهناک شدن و پشیمان گردیدن از گناهی است که کرده هر چند صغیره باشد چنانچه پیغمبر اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلم) می فرماید: « کسی که کارهای نیکش او را شاد و اعمال زشتش او را اندوهناک سازد او مؤمن است. »( بحارالانوار ، ج 73 ، ص321)
از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت شده است که در موقع گناه به گناهی که به نظر خودت کوچک است منگر، بلکه به بزرگی خداوندی بنگر که مخالفت او را می کنی. (بحار الانوار، ج 73 ، ص346)
رسول خدا (صلّی الله علیه وآله وسلم) می فرماید: « کسی که گناهی کند در حالی که خندان باشد داخل در آتش می شود درحالی که گریانست.» و همچنین فرمود : « چهار چیز در گناه بدتر از خود گناه است: کوچک شمردن گناه، افتخار کردن به آن، خوشحالی از آن و اصرار کردن به آن .»( خصال صدوق ، ج1 ،ص 115)
کوچک شمردن گناه (استصغار الذنب)
استصغار گناه یعنی کسی که گناه صغیره ای از او سر زد هر گاه گناه خود را کوچک و ناچیز بشمارد و خود را سزاوار عقوبت الهی نداند گناهش کبیره و مستحق قهر خداست ؛ زیرا در این حال نهی خدا را خوار دانسته و از راه بندگی بیرون رفته است و به تصریح روایات چنین گناهی آمرزیده شدنی نیست .
برای روشن تر شدن موضوع مثالی را بیان می کنیم :
اگر کسى سنگى به سوى ما پرتاب کند، ولى بعداً پشیمان شده و عذرخواهى کند، ممکن است او را ببخشیم ، ولى اگر سنگ ریزه اى به ما بزند، و در مقابلِ اعتراض بگوید: این که چیزى نیست ، بى خیالش . او را نمى بخشیم ، زیرا این کار، از روح استکبارى او پرده برمى دارد و بیانگر آن است که او گناهش را کوچک مى شمرد.

به این روایات در این زمینه توجه کنید :
امام حسن عسکرى (علیه السلام) فرمود: از گناهان نابخشودنى این است که انسان بگوید: کاش مرا به غیر از این گناه مجازات نکنند؛ یعنى آن گناهِ مورد اشاره را کوچک بشمرد. ( بحارالانوار، ج50، ص250)
امیرمؤ منان على (علیه السلام) مى فرماید: بدترین گناهان ، آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد. ( کلمة التقوی، ج2، ص294)
امیرمؤ منان على (علیه السلام) فرمود: بدترین بدها کسى است که به انجام بدى خوشحال گردد. و نیز فرمود: کسى که از انجام گناه ، لذت ببرد خداوند ذلّت را به جاى آن لذّت به او مى رساند

از گناهان کوچک غافل نشویم
امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) همراه یاران (در سفرى ) در سرزمین بى آب و علفى فرود آمد، به یارانش فرمود: ائتوابحطب ، هیزم بیاورید که از آن آتش روشن کنیم تا غذا بپزیم . یاران عرض کردند: اینجا سرزمین خشکى است و هیچگونه هیزم در آن نیست !. رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: بروید هر کدام هر مقدار مى توانید جمع کنید آنها رفتند و هر یک مختصرى هیزم یا چوب خشکیده اى با خود آورد و همه را در پیش روى پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) روى هم ریختند، پیامبر صلّى اللّه علیه و آله فرمود: این گونه گناهان ، روى هم انباشته مى شوند.
سپس فرمود: ایّاکم و الُمحقّرات من الذّنوب از گناهان کوچک بپرهیزید که همه آنها جمع و ثبت مى گردد. ...( اصول کافی، ج2، ص 288 )
چرا خداوند ما را در برابر گناهان صغیره تنبیه نمی کند؟
سر مطلب آن است که مؤاخذه نشدن دربرابر گناهان صغیره پس از دوری کردن از تمام گناهان کبیره، فضل و رحمتی از طرف خداست وگرنه برای هر یک از نواهی الهی؛ کبیره و صغیره، استحقاق عقوبت عقلاً ثابت است و ظاهر است که مورد فضل خدا کسی است که از جاده? بندگیش بیرون نرود و کسی که اهل عجب و ناز است و خود را به حقارت و خدای را به عظمت نشناخته و به همین جهت گناه خود را هیچ می بیند ، مورد فضل خدا قرار نمی گیرد بلکه چنین کسی سزاوار خذلان و انتقام است.
حضرت صادق (علیه السلام) فرموده: « بترسید و پرهیز کنید از گناهانی که حقیر و کوچک گرفته شده است . راوی گفت : محقرات ذنوب کدام است؟ امام (علیه السلام) فرمود: شخص گناهی می کند پس می گوید خوشا به حال من اگر جز این گناهی نداشته باشم پس این گناه کوچک و ناچیز است. »( بحار الانوار ، ج 73 ، ص 353)
گناه از روى طغیان
یکى دیگر از امورى که موجب تبدیل گناه کوچک به گناه بزرگ مى شود، طغیان و سرکشى در انجام گناه است ؛در قرآن کریم می خوانیم: ( و اما آنها که طغیان کردند و زندگى دنیا را مقدم شمردند، بى گمان جایگاهشان دوزخ است.)

مغرور شدن به مهلت الهى
دیگر از امورى که گناه کوچک را به گناه بزرگ تبدیل مى کند، آن است که گنهکار مهلت خدا و مجازات نکردن سریع او را دلیل رضایت خدا بداند و یا خود را محبوب خدا بداند.
گناهکاران در دل مى گویند: « چرا خدواند مارا به خاطر گناهانمان عذاب نمى کند؟ جهنم براى آنها کافى است ، وارد آن مى شوند و بد جایگاهى است .
وعده عذاب جهنم براى چنین افرادى ، دلیل آن است که گناه افرادى که مغرور به عدم مجازات سریع خداوند هستند، گناه کبیره است .» (مجادله، 8)
حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: پاداش پنهان کننده کردار نیک ، معادل هفتار کار نیک است ، و آشکار کننده گناه ، خوار مى باشد

تجاهر به گناه
آشکار نمودن گناه نیز، گناه صغیره را تبدیل به گناه کبیره مى کند، شاید از این نظر که آشکار نمودن گناه حاکى از تجرّى و بى باکى بیشتر گنهکار است ، و موجب آلوده کردن جامعه ، و عادى نمودن گناه مى گردد.
امیرمؤ منان على (علیه السلام) فرمود: از آشکار نمودن گناهان بپرهیز، که آن از سخت ترین گناهان است. (عیون الحکم والمواعظ، ص95)
و حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: پاداش پنهان کننده کردار نیک ، معادل هفتار کار نیک است ، و آشکار کننده گناه ، خوار مى باشد. (بحارالانوار، ج67، ص251)

نتیجه گیری
فراموش نکنیم که گناهان کوچک سرانجام آدمی را به مهلکه ارتکاب گناهان بزرگ خواهد کشاند و انسان را دچار لغزش خواهد کرد .پس هرچه می توانیم از مرزهای گناه فاصله بگیریم و به کوچکی ظاهری آن فریفته نشویم

فهرست گناهان کبیره
‏ شرک و ریا
یاس از رحمت الهی
قنوط و بدگمانی از خدا
نترسیدن از قهر نهایی خداوند
آدم کشی
عقوق والدین
قطع رحم
خوردن مال یتیم
ربا خواری
زنا
لواط
قذف
شرابخواری
قمار
سرگرمی به آلات موسیقی
آوازه خوانی
دروغ
سوگند دروغ
گواهی دروغ
گواهی ندادن
پیمان شکنی
خیانت به امانت
دردی
کم فروشی
حرامخواری
بس حقوق
فرار از جهاد
تعرب بعد الهجره
کمک به ستمگران
یاری نکردن ستمدیدگان
سحر
اسراف
کبر ورزیدن
جنگ با مسلمانان
خوردن مردار و خوردن گوشت خوک
ترک نماز عمداٌ
زکات ندادن
استخفاف به حج
ترک یکی از واجبات
اصرار بر گناه و کوچک شمردن گناه
حیف در صیت
غیبت کردن
نمیمه
استهزاء به مومن
سبب و طعن
خوار کردن مومن
سرزنش و رسوا نمودن مومن
هجو مومن به شعر یا نثر
اذیت مومن
همسایه آزاری
مکر و نیرنگ
دوروئی
احتکار
حسد
دشمنی با مومن
مساحقه
قیادت و دنائت
استمناء
بدعت
حکم نا حق
جنگ در ماه حرام
بازداشتن از راه خدا
کفران نعمت
فتنه انگیزی
فروختن اسلحه به کفّار
بهتان و سوء ظن
هتک قرآن
هتک کعبه
هتک مساجد
هتک مشاهد و تربت حسینی


فرق گناهان کبیره و صغیره
فرق گناهان کبیره و صغیره در چیست؟ آیا هر دو با توبه بخشیده می شود؟
‏در پاسخ توجه به چند نکتة اساسی ضروری به نظر می رسد:
1- گناه به معنی خلاف است و در اسلام هر کاری که بر خلاف فرمان خدا باشد، گناه است، مخالفت امر خدا، هر اندازه کوچک باشد، چون در پیشگاه عظمت الهی واقع می شود، بزرگ است. صغیر شمردن شدن آن ها نسبت به گناهان دیگری است که کبیره دانسته شده اند. از این منظر که گناه نافرمانی حق تعالی است، نمی توان هیچ گناهی را کوچک شمرد، چه این که کوچک شمردن گناه، از گناهان کبیره است (که در صورت عدم توبه) بخشیده نمی شود.
از پیامبر اکرم(ص) روایت شده که «به کوچکی گناه منگرید، بلکه به بزرگی کسی بنگرید که نسبت به او گستاخی کرده اید».
2- علمای اسلام با استفاده از آیات و روایات، گناهان را در مقایسة با خود آن ها و آثار و نتایج آن، به دو دسته صغیره و کبیره تقسیم کرده اند. این که ملاک و معیار در شناخت گناه صغیره از کبیره چیست، میان علما اختلاف نظر وجود دارد. امور زیر را به عنوان ملاک گناه کبیره ذکر کرده اند:
الف) هر گناهی که در قرآن بر آن وعدة عذاب داده شده است.
ب) هر گناهی که در اسلام برای آن «حدّ» تعیین شده است، مثل شرابخواری، زنا و ... .
پ) هر گناهی که بیانگر بی اعتنایی و بی حرمتی به دین و مقدّسات دینی است.
ت) هر گناهی که از طرف شرع مقدّس، با شدت و تهدید از آن نهی شده باشد.
ث) هر گناهی که در قرآن یا سنّت پیامبر اکرم و ائمه اطهار(ع) به کبیره بودن آن تصریح شده است.
3- در روایات، شمار گناهان کبیره متفاوت ذکر شده است. در بعضی روایات هفت گناه و در برخی نوزده گناه.
همین طور علمای اسلام آن را هفت و برخی ده و برخی بیست و بعضی سی و چهار و بعضی چهل و برخی بیشتر ذکر کرده اند. از مجموعة روایات و کلمات بزرگان دین می توان فهمید آن چه ذکر شده، به عنوان نمونه ها و مصادیقی از گناهان کبیره است.
جهت آگاهی بیشتر به کتاب «گناه شناسی» اثر استاد محسن قرائتی که توسط آقای محمد محمدی اشتهاردی تنظیم و نگارش یافته، یا کتاب کیفر گناه و آثار و عواقب خطرناک آن «تألیف سید هاشم رسول محلاتی و کتاب گناهان کبیره» آیت الله دستغیب مراجعه شود.
امام خمینی گناهان زیر را به عنوان گناهان کبیره مطرح کرده است:
1- نومیدی از رحمت خدا 2ـ ایمنی از مکر الهی 3ـ دروغ بستن به خدا و پیامبر 4ـ قتل 5ـ عاق پدر و مادر 6ـ خوردن مال یتیم7ـ نسبت زنا دادن 8ـ فرار از جنگ و جهاد 9ـ قطع رحم 10ـ سحر و جادو 11ـ زنا 12ـ لواط 3ـ سرقت 14ـ قسم دروغ 15ـ کتمان شهادت 16ـ شهادت به ناحق دادن 17ـ عهد شکستن 18ـ بیش از ثلث وصیت کردن 19ـ شراب نوشیدن 20ـ ربا خوردن 21ـ برای کار حرام مزد گرفتن 21ـ قمار بازی 22ـ خوردن گوشت مردار و خوک و خون و میته 24ـ در وزن خیانت کردن 25ـ هجرت به جایی که انجام وظیفه دینی ممکن نیست 26ـ کمک به ظالم 27ـ اعتماد به ظالم 28ـ حبس حقوق مردم 29ـ دروغ 30ـ تکبّر 31ـ اسراف 32ـ خیانت به امانت 33ـ غیبت 34ـ سخن چینی 35ـ سرگرمی به لهو و لعب 36ـ سبک شمردن حج 37ـ ترک نماز 38ـ ندادن زکات 39ـ اصرار بر گناهان کوچک.
بخشش همه گناهان :
از آیاتی استفاده می شود همة گناهان صغیره و کبیره با توبه بخشیده می شود: مثلاً می فرماید: بگو ای بندگان من که بر خود اسراف ستم و ستم کرده اید، از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است».
آیه با کلمه «جمیعاً» تصریح دارد بر این که توبه عمومیت دارد و همة گناهان را شامل می شود.
در آیة دیگر آمده است: «هر کس از شما کار بدی از روی نادانی کند، سپس توبه و اصلاح نماید، مشمول رحمت خدا می شود که خدا آمرزنده و مهربان است».
در این آیه هر گونه عمل سوء که تمام گناهان را فرا می گیرد، قابل توبه و بازگشت ذکر شده است.
در آیه دیگر همة مؤمنان را مخاطب قرار داده و می فرماید: «ای مؤمنان، همگی به سوی خدا باز گردید تا رستگار شوید». واژة «جمیعاً» دلیل بر این است که هر گناهکاری دعوت به توبه شده است. اگر توبه دارای شمول و عموم نباشد، چنین دعوتی صحیح نیست. پس صغیره یا کبیره بودن گناه تأثیری در قبولی یا عدم پذیرش توبه ندارد. ملاک، احراز شرایط توبه یعنی پشیمانی از گناه و عزم بر ترک آن و تدارک و جبران حق الله و حق الناس می باشد.
منابع:
اصول کافی، ترجمه و شرح سید جواد مصطفوی، ج 3، ص 394.
بحارالانوار، ج 77، س 168.
تحریرالوسیله، ج 1، ص 274.
زمر (39) آیه 53
انعام (6) آیه 54
نور (24) آیه 31
مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ج 1، ص 227

گناه و اقسام آن

گناه عملی است که با اراده و رضایت الهی در تضاد بوده ، با ایجاد نوعی “ تاریکی" معنوی در نفس انسان، آدمى را از خدای متعال که "نور" آسمانها و زمین است، دور مى‏سازد و به عبارت دیگر، موجب بازماندن وى از کمال و قرب به خدا مى‏گردد.
تعیین این که چه چیزی گناه است و چه چیزی ثواب از طریق کتاب و سنت مقدور است، زیرا در بسیاری از موارد، گناه بودن عملی قابل تشخیص عقلانی نیست و خدای متعال است که این موارد را به اقتضای علم و حکمت مطلق خود، از طریق وحی و دین، برای بشر بیان نموده است.

اقسام گناه:
عالمان اسلامی گناهان را بر دو گونه تقسیم نموده اند: گناهان کبیره (بزرگ) و گناهان صغیره (کوچک)..
این تقسیم بندى از قرآن و روایات سرچشمه گرفته است ؛ در قرآن چنین مى خوانیم: اگر از گناهان کبیره اى که از آن نهى شده اید، اجتناب کنید، گناهان کوچک شما را مى پوشانیم وشما را در جایگاه خوبى وارد مى سازیم . (نساء، 31) 
و در جاى دیگر آمده است: و کتاب (نامه اعمال ) در آنجا گذارده شود، گنهکاران را مى بینى که از آنچه در آن است ، ترسان و هراسناکند، و مى گویند: اى واى بر ما، این چه کتابى است که هیچ عمل کوچک و بزرگى نیست ، مگر اینکه آن را شماره کرده است ؟ (کهف، 49)
و درباره ى بهشتیان مى خوانیم: مواهب آخرت ، جاودانه است براى آنانکه از گناهان بزرگ و کارهاى زشت پرهیز مى کنند. (شوری، 38) 
از این آیات به روشنى استفاده مى شود، که گناهان ، دو گونه اند: کبیره و صغیره و همچنین استفاده مى شود بعضى از گناهان ، بدون توبه حقیقى بخشودنى نیست ، ولى بعضى از آنها بخشودنى است .
امام على علیه السلام در گفتارى فرمود: گناهان بر سه گونه اند: گناه بخشودنى و گناه نابخشودنى و گناهى که براى صاحبش ، هم امید بخشش داریم و هم ترس از کیفر.
سپس فرمود: اما گناهى که بخشیده است ، گناه بنده اى است که خداوند او را در دنیا کیفر مى کند و در آخرت کیفر ندارد. در این صورت خداوند حکیم تر و بزرگوارتر از آن است که بنده اش را دو بار کیفر کند.
اما گناهى که نابخشودنى است ، حق الناس است یعنى ظلم بندگان نسبت به همدیگر که بدون رضایت مظلوم بخشیده نمى شود.
و اما نوع سوم ، گناهى است که خداوند آن را بر بنده اش پوشانده ، توبه را نصیب او نموده است ، و در نتیجه آن بنده هم از گناهش هراسان است و هم امید به آمرزش پروردگارش دارد، ما نیز درباره ى چنین بنده اى ، هم امیدواریم و هم ترسان . (بحار الانوار، ج6، ص29)

  • العبد شهریار سلیم زاده

نظرات (۴)

  • امیر مهدی اسدی
  • سلام.شما با نام *یا وتر الموتور* در وب ما لینک شدید.
    لطفا مارا بانام *مجنونان حق*لینک کرده و لوگوی مارا در وب خود قرار دهید

    کد لوگو:

    ارسال شده توسط aflakian.blog.ir
    پاسخ:
    سلام
    ممنون از لطفتون
    حتما
    همچنین
    سلام
    مفیدو عالی
    سپاس
    عالی بود
    عالی و سربلند باشید و شما مطمئن هستید اینا رو خودشون گفتن
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">